Zuid-Vietnam, Cambodja en Myanmar

En weer in Bangkok, op het airport om precies te zijn, nog een uurtje....en de trip is alweer voorbij. Het is alweer meer dan 3 weken geleden dat ik samen met Jochem naar Phu Quoc vloog, helemaal in het zuiden van Vietnam. Hier heb ik voor het eerst gebruik gemaakt van mijn duikbrevet, en wat wederom opviel net als in Halong Bay; afval. Afval in de zee, veel afval. Ja ze geven hier niet zoveel om het milieu, luxeprobleem? Dit viel ook op in Myanmar, ik zit in de trein met een paar andere westerse backpackers en het ene na het andere stuk plastic wordt uit het raam gegooid...en nee niet door de westeringen. De lokale bevolking kon hun afval altijd simpelweg weggooien omdat het lokale producten waren rechtstreeks uit de natuur. Maar nu plastic verpakkingsmaterialen ook hier nu mainstream zijn geworden heeft de bevolking nog niet het besef gekregen dat ze deze materialen beter niet zomaar weg gooien, deze verklaring gaf althans een andere backpacker me.

Een ander topic is geld; ook een vreemde zaak hier in het verre oosten;
In Vietnam rekent men met US dollars, staan de prijzen soms met dollars op de kaart maar betaalt men met Dong, met honderdduizenden dong soms. De dong verkrijgt men gewoon uit de ATM.
In Cambodja krijg je US dollars uit de geldautomaat en staan de prijzen op de kaart in USD maar wisselgeld kleiner dan een dollar en soms ook groter krijg je in Cambodjaanse Riel.
In Myanmar hebben ze de ATM pas een paar jaar uitgevonden, betaal je veel accomodatie en transport met dollars maar de rest in Kyat welke je kan verkrijgen als je alleen in top-staat zijnde dollars inwisselt.

Andere quick-facts:
- Ik ben pubs tegengekomen waar ze alleen maar Heineken bieren hadden: Tiger en Heineken.
- Taxi's in vele vormen: Paard en wagen, TukTuk, scooter, auto, fiets met zijstuk
- Gedurende je reis is het normaal dat je tijdens je verblijf op de slaapzalen in de hostels minimaal 1 keer getuige bent van seks in de slaapzaal
- Op de top van de berg staat een buddha ipv een jezuskruis
- Elektriciteit, soms is het er en soms niet, op Koh Rong was het er alleen van 16-2
- Een biertje kost niets ;) 50 eurocent voor een halve liter
- Naar de kapper gegaan in Vietnam en meer dan 100% fooi gegeven en nog altijd 5x minder uitgegeven dan ik in Nederland zou doen

Dan de boottrip in Cambodja. Na een mooie full-moon-party werden we om 700 's ochtends terug gebracht van het party-island naar het accomodatie-island. Althans dat was de bedoeling. De heenreis duurde ruim een uur. De terugreis verliep ook voorspoedig totdat we dichtbij het eiland kwamen...De boot begon raar te draaien, en te draaien zonder dat echt duidelijk was wat de bedoeling was. We kwamen geen stap dichterbij de kade, en na een halfuur rond dobberen voor de kust besloot er een opvarende maar om zelf het laatste stukje te zwemmen. Ondertussen is de boot geen stap dichterbij gekomen en is het de passagiers duidelijk dat de zee op dit moment te wild is zodat een veilige aankomst niet mogelijk is. Nog altijd geen woord gehoord van de kapitein. Dan varen we ineens een stuk verder weg, op zoek naar rustigere wateren lijkt het, ook komen er 2 long-tail-boten achter ons aan. Het lijkt erop dat we hiermee naar de kade gebracht worden, enig probleem is dat het de bootjes niet lukt om langszij te komen. Meer mensen beginnen ongeduldig te worden en zodra de boot wat dichterbij de kust is besluiten ze de overtocht zelf maar te klaren, de een na de ander springt nu van de boot. De kapitein maakt t blijkbaar allemaal niets uit. En zo dobberen we vrolijk 1, uiteindelijk 2 uur voor de kust van Koh Rong verder, totdat er uiteindelijk een iets kleinere boot langszij komt en ons naar de kade brengt. Na 4 uur en met 10 pax minder zetten we dan eindelijk voet aan wal.

Dan armoede. In Cambodja en Myanmar ziet men het overal. Veel mensen zijn hier straatarm. Povere huisjes, een bed is soms alleen een kleedje op de grond, weinig kleding, slechte sanitaire voorzieningen en kinderarbeid. Toch hebben velen een lach op hun gezicht, ze stralen. Luxeproblemen kent men hier niet, laat staan de zorgen hierover. Het leven is simpel en eenvoudig. Ze lijken gelukkig, de vraag is dan ook of medelijden op zijn plaats is. Misschien is het de eenvoud die het hem doet. En dingen gaan hier zo anders, minder regels, meer vrijheid. Zo overvalt me soms weerzin naar het gedoe in Nederland, naar alle regeltjes, materialisme, naar het gedoe om niets; zelfs de minister-president doet uitspraken over een kinderfeest. Luxeprobleem?
Toch realiseer je je ook dat juist door al die regeltjes er wel heel veel goed geregeld is in Nederland, in de landen waar ik hier ben geweest kent men geen collectieve zorgverzekeringen, ook hier is het leven simpel, je hoeft je niet druk te maken hierover, je hebt er geen en als je ziek wordt dan heb je geld nodig, is het er niet dan is er ook geen zorg, zo simpel en triest tegelijkertijd is het.

Al met al is het weer een mooie tijd geweest, veel beleefd en gezien. Velen ontmoet en gegroet. De armste landen hebben het meeste indruk op me gemaakt, ook zijn dat naar mijn mening vaak de mooiste landen, ze zijn nog weinig aagetast door civilization.

Tot Snel!