Die ene dag komt dichterbij.....11 april 2010.....

De spaghetti zit weer in mijn maag. De koolhydraten gaan er nog altijd goed in. Net terug van een rustig duurloopje rondom een deel van de haven van Antwerpen. Ja, ben nog altijd in Antwerpen, de mooie diamantenstad vlak over de grens. Gelopen met mijn stagecollega Hannes, aardige gozer, waar ik de hele dag meezit in de bouwkeet(ons kantoor ;)). Das dus lachen overdag. Altijd weer proberen te zorgen dat de één meer koffie/water haalt dan de ander. Werk dus nog altijd bij de koeken in Herentals. Gaat goed, ik heb het wat drukker op werk en dat is leuk. Ben op het idee gekomen om wat langer te blijven werken bij de LU. Heb namelijk een keuzemodule (opleiding) aan het begin van volgend jaar (september-november) en dacht dat ik die keuzemodule mischien kon vervullen met een stage. Gisteren mailtje gestuurd naar mijn studieloopbaanbegeleider, ja zo noemen ze een leraar tegenwoordig. Vandaag mailtje terug; nee is niet mogelijk, fijn!!

Maargoed betekent wel weer gewoon vakantie! Yippie, weet nog niet precies wat ik dit jaar ga doen. Ik zit er aan te denken om zoiezo een weekje te gaan fietsen in de Alpen, ja sportief, dat wil ik blijven. Is gewoon gaaf & leuk. Vandaar dat ik vandaag ruim een week na de halve marathon weer eens een duurloopje heb gedaan. De halve marathon, die heb ik dus vorige week gelopen in Den Haag, de City-Pier-City. Deze gelopen in 1.24.48. Een Persoonlijk Record, een half jaar geleden liep ik 1.26.04. Wil je nog gare foto’s/video’s van mij zien kijk dan op: http://evenementen.uitslagen.nl/2010/cpcloop/details.php?t=&s=4043&o=1

Wil alle mensen die mij bij de CPC hebben aangemoedigen nog hartelijk bedanken. Dank U

Ik was tevreden over mijn tijd, alleen mijn ouders waren niet zo blij met mij. Ik ben van mening dat je in een wedstrijd helemaal tot het gaatje moet gaan. Je moet bij wijze van spreken neervallen als je over de finish gaat. Resultaat: ik kwam als een zombie over de finish en dat was voor mijn ouders wel even schrikken want ze hadden me nog nooit zo kapot gezien. Liep de eerste dagen na de CPC een beetje mank, grote blaren en enorm stijve spieren. Mijn moeder dit weekend nog ‘’Robert, wat jij doet is echt niet normaal en niet goed’’. Ik zeg ‘’Mam, ik moet me (in voorbereiding op de marathon) in een stimulerende omgeving bevinden, praat me dan niet al teveel tegen alsjeblieft. In een wedstrijd moet je gewoon alles geven en helemaal kapot gaan zowel mentaal als fysiek. PUNT.

En dan komen we dus dichterbij, elke dag weer dichterbij, elke dag dichterbij die ene dag, 11 april 2010. De dag van de marathon van Nederland, de dag van de marathon van Rotterdam. En op die ene dag kan ik al jullie SUPPORT gebruiken, ik doe dan bij deze ook een oproep aan iedereen die deze blog leest. Komt kijken, maak er een mooi winkeldagje Rotterdam van of gewoon een mooi dagje marathon kijken en kom de sfeer proeven bij een groot loopevent!! Die sfeer is geweldig en je hoeft niet af te zien!! Biertje erbij, zonnetje erbij (hopelijk), wat wilt gij nog meer….

Dus komt allen kijken, vrienden, familie, klasgenoten, oud-klasgenoten, stagiaires, kennissen, iedereen is bijzonder welkom op die ene dag, 11 april in Rotterdam. Ik start om 11uur en verwacht voor 2-en binnen te zijn, afhankelijk van jullie support uiteraard! Komt kijken!

Groetjes, Robert